Rozdział 32

Uwaga! Osoba, która posiada wenę Suzanne, Vittori i moją proszona jest o natychmiastowe zgłoszenie się do nas, gdyż bardzo zależy nam na jej odnalezieniu!
Uczciwego znalazcę czeka nagroda  :D

Oczami Nico

     Przenieśliśmy się do Obozu. Już nie mogłem się doczekać, aż ludzie dowiedzą się o Chloe. Może najpierw zbiczują ją na środku za pomoc w naszej zagładzie, a później przeproszą i będą chcieli informacji. Albo nie przeproszą. Różnie bywa.
- Jesteśmy - powiedziałem, gdy przekroczyliśmy bramę. - Gotowa?
- Chyba nigdy nie będę na to gotowa - rozumiałem.
     Od razu pomaszerowaliśmy do Wielkiego Domu, starając się unikać jakiegokolwiek kontaktu z obozowiczami. Przywitał nas Pan D., chociaż nie, przywitaniem nie można było tego nazwać... Inaczej. W pokoju był Pan D. Zajmował się oglądaniem zakurzonych butelek z winem.
- O Nico, wróciłeś - w żaden sposób nie było to radosne. Widocznie coś martwiło centaura.
- Witaj Chejronie. Przyprowadziłem heroskę - zdobyłem się na uśmiech, który prawdopodobnie nie wyglądał zbyt zachęcająco na mojej bladej twarzy.
     Centaur zaczął przyglądać się mojej siostrze z dość dużym zaciekawieniem. Może już zdążył zauważyć, że jest do mnie podobna.
- Kto jest twoim boskim rodzicem? - Zapytał.
- Miło mi, Chloe - powiedziała sarkastycznie. Cóż, chyba zapomniałem powiedzieć jak ma na imię...
- A tak, wybacz Chloe - uśmiechnął się - Więc..?
- Hades - odpowiedziała spokojnie.
- Potwierdzam. Sam Pan Podziemii kazał mi ją znaleźć - nie chciałem, aby dziewczyna wyjawiła zbyt wiele informacji samemu Chejronowi. - Potrzebuję zwołać naradę. I to szybko.
- A jaki jest dokładny powód twojego pośpiechu? - Widać było, że nie chce żadnego spotkania.
- Hmm... wojna, duża armia, śmiercionośna broń i zagrożenie atakiem. Takie tam - wzruszyłem ramionami.
     Westchnął.
     Westchnął. Znowu.
- Za dziesięć minut będą tu wszyscy grupowi.
     Musiałem spytać. Nawet nie wiem, czemu mnie to interesowało, ale musiałem.
- Chejronie, czy coś się stało?
- Annabeth...
     I tyle wystarczyło, żebym wybiegł z Wielkiego Domu.

Oczami Thalii

- Czy ma naprawdę musimy tu być? Nie lubię Obozu. - Zapytała Ashley.
- Obóz nas też nie lubi.. właściwie to was - nie miałam ochoty na jakieś marudzenie.
     Weszłyśmy kulturalnie bramą, nie robiąc przy tym żadnych zniszczeń.
- No proszę, nagle wszyscy się zjawiają. Niektórzy zupełnie niepotrzebnie - szyderczy śmiech Clarisse działa na mnie w zaskakujący sposób. Mam ochotę zabijać króliczki, słodkie króliczki.
- Witaj Clarisse - obróciłam się w jej stronę.
- Grace. Ty też na "zlot" grupowych? Las jest w drugą stronę, tam lubią zdrajców - przewróciłam oczami.
     Dobrze, że w pobliżu nie ma króliczków.
     Cudownie. Chejron robi naradę. Nie pozostaje nic innego, jak pójść tam i przedstawić plany Jack'a.
- Zostańcie tu i postarajcie się nie uszkodzić mężczyzn... i chłopaków - taaa. O tym mogę tylko pomarzyć.
    Nie dużo myśląc wparowałam do Wielkiego Domu. Nikogo jeszcze nie było. Prawie...
- Co ty tu robisz? - wrzasnęłam na widok Chloe. Ona była nie mniej zaskoczona widząc mnie.
- Nico mnie tu przyprowadził. A ty nie miałaś przypadkiem innych planów na dzisiejsze popołudnie? - A to pyskata dziewczyna.
- Dać ci chusteczkę? - zapytałam z uśmiechem.
- Po co?
- Bo jesteś jeszcze smarkata. (ba dummm. tssss ~ od autora xd) Lepiej powiedz, jak Nico cię znalazł - w sumie to cieszę się, że ona tu jest, bo nie muszę tracić czasu, aby ją znaleźć. Ale lepiej niech nie mówi za dużo.
- Hades mu powiedział - chyba się obraziła. I dobrze.
- Thalia? - do pomieszczenia wszedł Chejron.
- Witaj. Przychodzę z ważnymi informacjami - popatrzył na mnie podejrzliwie. Ale nie odpowiedział. Gestem wskazał, abym usiadła.
     Posłusznie usiadłam.
     Wtedy wszedł Percy w towarzystwie Nicole. A to akurat dziwne, bo ona nie jest grupową.
     Mało szału nie dostałam widząc ją tutaj.
- Ty! - wyrwało mi się.
    Spojrzała na mnie przerażona.
- Tahlia? O co chodzi? - Odezwał się Percy.
- Nicole. - Podeszłam do niej - Wiem wszystko.

Oczami Annabeth

- Will, uspokój się. Nic mi nie będzie. Ty też już powinieneś iść - uśmiechnęłam się, aby dał mi wreszcie spokój. Jest bardzo nadopiekuńczy. - Tylko pamiętaj nikomu ani słowa, bo cię zabiję - poklepałam go po ramieniu - I to nie jest żart.
- Ach, te wahania nastroju - westchnął. - Przysięgam na Styks, że ode mnie nikt się o tym nie dowie.
     Dopiero te słowa mnie uspokoiły.
- Nikt się nie dowie o czym? - wpadł Nico. Zatkało mnie.
- Tajemnica lekarska - odpowiedział Solace.
    Nico podszedł do mnie powoli, a Will w tym czasie udał się na naradę.
- Słyszałem, że coś się stało. Ale nikt dokładnie nie wiedział co.
- Przemęczenie. - skłamałam.
- Wiem, że się pokłóciliście. - zaczął -  Ale mogę cię pocieszyć.
- Serio? - złapałam go za rękę.
- Wiem jak zabić Jack'a. Chyba nie ma nic fajniejszego, prawda? - zaśmiał się.
     Aż mnie nosiło, żeby powiedzieć Nico. On umie słuchać. On by mnie nie osądził.
- Annabeth? - popatrzył mi w oczy. - Stało się coś jeszcze?
- Właściwie to tak.... Zaraz spóźnimy się na naradę - pociągnęłam go w stronę drzwi.
     Nie mogłam powiedzieć, że jestem w ciąży. Nie mogłam powiedzieć, że Nicole jest zła, ale właściwie to dobra. Nie mogłam powiedzieć, że dostałam propozycję od Jack'a.


***
Okey. Tak mnie wzięło xd
Długość chyba nie najgorsza :D
Pozdrawiam wszystkich ludzi bez weny ^^
Buziaczki ;*

Meggi